పున్నమిరాత్రి
చంద్రుడు వెన్నెల
కళ్ళాపి జల్లుతున్నాడు
నిశీధి విస్తరించిన నేలంతా
చల్లని తెలుపుతో
మురిసిపోతూంది
గగన తలంనుండి జాలువారే
తేనెలూరే వెన్నెలకు మైమరిచి
పోయిన నిశీధికాంత రంగురంగుల
రంగువల్లుల నద్ద మరిచి పోయింది
స్వచ్ఛమైన మల్లెల నారబోసిన
తెల్లని చల్లదనం పుడమిని కౌగలించుకుని
నవదంపతుల యదలో యెన్నెన్నో
మధురోహలకు ప్రేరణ నిస్తుంది.
పగలంతా స్వార్థపరుల కుచేష్టలతో
విసిగి పొయిన ధాత్రికి స్వచ్ఛమైన
వెన్నెల స్వాంతన నిస్తుందేమో! అన్నట్లు
హాయిగా సేద తీరుతుంది పుడమితల్లి
రేపటి కొరకు తాను కరుగుతూ ఆశగా.....
నిద్రిస్తున్న మానవ లోకానికి జ్ఞానోదయం
కలగాలనీ కృత్రిమంగా తనకు తానుగా
ఆహ్వానించుకున్న స్వార్థపరత్వాన్ని
పారద్రోలి యేనాడో వదులుకున్న
మానవత్వాన్ని రప్పించుకుని రేపటినుండీ
తిరిగి మనిషిగా మనగలగాలని కోరుకుంటుంది
No comments:
Post a Comment