ప్రకృతీమాత
పాంచభౌతిక ప్రకృతికి
ఆమే ఓ నిలువుటద్దం
సహనంలో భూమి ఆమె
ఓర్మితో ఉర్విని మరిపించ గలదు
వాక్చాతుర్యంలో సెలయేరు
ఉత్తుంగ వాహినీ జలపాతమై
మృదు మధుర స్వరాలతో వీణానాదాన్ని
మరిపించగలదు,...కళామతల్లి కళ్యాణీలా
సహనమే సహనం కోల్పోతే
రుధిరాగ్నిజ్వాలలౌతాయా
తామరాక్షువులు.... అపర
చండికా స్వరూపమై
ప్రళయాగ్నుల్నీ సృష్టించ గలదు
కోపాగ్నులతో ఆమె రగిలినవేళ
ఉఛ్వాస నిశ్వాసాల పెను తుఫాను
సృష్టించి ప్రఛండ వాయుప్రవాహంలో
అధఃపాతాళానికి అణచివేయ గలదు
తన శత్రుగణాలని....,
మానిని మానసం అర్థమై అర్థంకాని
గగనసుమం తెలిసీపోయిందను
కునేంతలో యేమి తేలియనీ బ్రహ్మ పదార్థం
పరువాలు చిగుర్చిన వసంతమై
మైమరిపింపగలదు కాదనుకున్న నాడు
గ్రీష్మమై నిప్పులు చెరగగలదు తానే
మెచ్చెనో దయావర్షాన్ని కురిపిస్తూ
కళ్ళల్లో శరత్చంద్రికల విరబూయించగలదు
ఆమే కురిపీంచే ప్రేమ తుషారంలో నిను
ముంచీ ఆ చల్లనీ కరుణా రస సాగరాన
శిశిరంలోలా వణీకీంప చేయగలదు
No comments:
Post a Comment