ఓ అవాంచిత సహ జీవన యాత్రీకుడా!!
ప్రియుడవో! అప్రియుడవో!!
సఖుడవో! శత్రువువో యేరగని
ఓ సమకాలీన సహజీవన యాత్రికుడా!!
నన్ను ప్రేమించానన్నావ్, విన్నాను
నీ కనులలో నా ప్రతిబింబ ముందన్నావ్
కాబోలనే భావించాను!
నీ యదలో నా ప్రతిరూపాన్ని దాచానన్నావ్
సరియే నన్నాను
నా కళ్ళలో కనులు పెట్టి నా కనుపాపలో
నీ రూపాన్ని చూసి నాకంటి చూపువు
నీవేనంటూ నీకు నువ్వే భావించి మురిసావ్
నీ అమాయకత్వానికి నవ్వుకోక యేంచేయను ?
అక్కడీతో ఆగలేక
నా గుండేలో నీరూపముందని చూపమన్నావ్
నా కళ్ళలోను యదగదీలోను నీవు లేవన్న
వాస్తవాన్ని చెబితే యెందుకు భరించవూ!
నా గుండెలో నీ రూపాన్ని చెక్కుతానంటూ
భీషణ ప్రతిన చేస్తున్నావ్ నన్ను విసిగిస్తున్నావ్
నా హృదయం పాషాణమన్నావ్
శీలను చేక్కి నన్ను నీ శిల్పంగా
మార్చు కుంటా నన్నావ్
నీరూపం నాయదగదిలో భద్రమవాలంటే
అసంకల్పిత చర్యలా ప్రవేశించాలే తప్ప
బలవంతంగా యదలో బంధించలేమని
తెలియదా! అది తెలియనంతకాలం
మన మధ్య దూరం పెరిగేదే కాని తరిగేది కాదు
నీ ప్రతి చర్యా నీన్ను నా నుండి దూరం చేసేదే
నిన్ను అమాయకుడ వనుకోవాలో
పీచ్చి వాడవను కోవాలో అర్థంకాక
తల బద్దలు కోట్టుకుంటున్నా!!
No comments:
Post a Comment