పరుగెడుతున్న కాలంతో
సరిసమానంగా పరుగెత్తే
వయసు నన్ను వ్యధా సాగరంలో
ముంచెత్తుతూ నే వుంది
వయసు పెరుగుతుంది
ఆయువు తరుగుతుంది
జవసత్వాలుడుగు తున్నాయ్
పరిస్థితులు చేజారుతున్నాయ్
నేను ఇష్టంగా కట్టించుకున్న
నా బొమ్మరింటిలోనే పరాయినయ్యా
నా వాళ్ళనుకున్న పేగు బంధాలకు
పరాయినౌతున్నా! భారాన్నౌతున్నా!
నా ఇంటిలోనే ఓ మూల నా అస్తిత్వం
నా దనుకున్న గూడే ఇక అన్యాక్రాంతం
నా స్వతంత్ర్యాన్ని కొల్లగొట్టే నా వారసత్వం
ఇదేంటని అడగలేని చేతగాని వార్తక్యం
తినాలన్నా తిండికక్కర లేదు నా ఇచ్ఛ
కునుకొస్తే పడుకోడానికీ లేదంట స్వేచ్ఛ
నేను మాట మాటాడితే నే వారికో రోత
పైగా ఇది నీ కాలం కాదంటూ మరో వాత
ఎప్పుడు పోతాడా అంటూ
ఎదురు చూస్తాయి వారి కళ్ళు
పోక పోతాడా చూద్దాం అనే
ఆశా వాదంలో వారి మనసు
నేను యెత్తుకు పెంచిన పిల్లలే
నా చావుకై యెదిరి చూస్తుంటే
ఈ భారమైన బతుకే పెను భారం
ఇంకెందుకు? ఈ అనవసర జీవన యానం
No comments:
Post a Comment